ทำไมผิวหนังคนเราต้องแก่

การเสื่อมของผิวหนังคนเราจะเริ่มเกิดขึ้นเมื่อคนเราอายุย่างเข้าเลขสาม การเสื่อมของผิวหนังสามารถแบ่งได้เป็นการเสื่อมจากปัจจัยภายในร่างกาย และการเสื่อมจากสิ่งแวดล้อมภายนอก

การเสื่อมจากปัจจัยภายในร่างกาย

การเสื่อมจากปัจจัยภายในร่างกายเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นกับทุกคนโดยหลีกเลี่ยงไม่ได้ เมื่อคนเราอายุมากขึ้น เซลล์ผิวหนังจะมีอายุขัยสั้นลง และการสร้างสารประกอบในผิวหนัง เช่น คอลลาเจน อีลาสติน ไฮยาลูโรนิค-แอซิด จะค่อยๆ ลดลง ปัจจัยภายในร่างกายดังกล่าวนี้ ส่วนหนึ่งมาจากพันธุกรรมหรือยีน ซึ่งได้จากพ่อแม่และบรรพบุรุษของเราเอง เราอาจจะเห็นได้จากลักษณะของครอบครัวนั้นๆ เช่น ครอบครัวนี้ดูไม่แก่กันทั้งบ้าน

ผิวหนังที่เสื่อมจากภายในร่างกายจะพบว่าผิวหนังชั้นบนมีการบางตัวลง การหายของแผลจะช้าลงกว่าคนวัยหนุ่มสาวถึงเท่าตัว จึงพบว่าผู้สูงอายุมีบาดแผลและรอยฟกช้ำได้ง่าย นอกจากนี้เซลล์ผิวหนังของผู้สูงอายุจะมีความสามารถในการสร้างน้ำมันได้น้อยลง ทําให้ผู้สูงอายุมีผิวแห้งคันได้บ่อย ผิวหนังชั้นลึกจะมีการสร้างเส้นใยคอลลาเจนและอีลาสตินในปริมาณที่น้อยลง 

ดังนั้น เมื่อการสร้างเส้นใยคอลลาเจนและอีลาสตินลดลงจะเกิดริ้วรอย รอยย่น ผิวหนังหย่อนคล้อย โดยจะเห็นได้ชัดบริเวณหนังตา ข้างแก้ม ใต้คอ และคาง สังเกตได้ว่าลักษณะใบหน้าโดยรวมจากเดิมเป็นรูปไข่จะกลายเป็นรูปสี่เหลี่ยม เนื่องจากการเสื่อมของผิวชนิดนี้จะอยู่ในผิวหนังชั้นลึกจึงไม่น่าแปลกใจว่าทําไมการใช้ครีมหรือการทายาจึงไม่สามารถแก้ไขรอยย่นและผิวหย่อนคล้อยได้ เพราะว่าครีมเหล่านี้ไม่สามารถซึมลงไปสู่ผิวหนังชั้นลึกได้ 

การเสื่อมจากปัจจัยภายนอกร่างกาย

การเสื่อมจากปัจจัยภายนอกร่างกาย ได้แก่ ปัจจัยด้านสิ่งแวดล้อมต่างๆ เช่น แสงแดด โดยเฉพาะรังสียูวีเอที่ปนมาในแสงแดด จะทําให้ร่างกายเกิดการสร้างสารที่เรียกว่า “อนุมูลอิสระ” ซึ่งจะเป็นตัวการสําาคัญที่ทําลายเซลล์ผิวหนังของเรา ลักษณะที่เราจะพบได้ในการเสื่อมของผิวหนังชนิดนี้ ได้แก่ การที่สีผิวไม่สม่ำเสมอ กระแดด กระขาว ร่องผิวชนิดหยาบ เส้นเลือดขยายตัว ตุ่มและก้อนตามผิวหนัง รวมทั้งมะเร็งผิวหนัง การเสื่อมจากปัจจัยภายนอกนี้ไม่จําเป็นว่าต้องเกิดกับทุกคน โดยจะเกิดกับผู้ที่สัมผัสปัจจัยดังกล่าว

ข้อมูลจาก : คณะแพทยศาสตร์โรงพยาบาลรามาธิบดี มหาวิทยาลัยมหิดล